Zondagsrust

Vanochtend stond de inmiddels traditionele familierit op het programma. Hannes, Richard, Eelco en ik maken steevast een rondje over de Friese wegen en zeker zo rond deze dagen is wat extra training geen overbodige activiteit. Zoals een groot sportman altijd zegt, achterstand is dodelijk of een ander sportman die zegt, in de winter wordt de basis voor het komende seizoen gelegd. Hoe anders verliep deze zondag...... Om half tien appte (is dit goed Nederlands???) Richard dat de verkoudheid die hij onder de leden had hem deed besluiten niet op de stappen vandaag. DNS derhalve voor Richard. Kwart voor tien gaat de telefoon. Hannes aan de lijn in volledige vertwijfeling. Gistermiddag had hij al een enorme inspanning geleverd met de A groep van FTTC Stiens maar vanochtend wilde hij, alsof hij nog een vitale dertiger is, weer op pad. Zijn ega attendeerde hem er op dat het misschien wel iets te gek zou zijn. In zijn jeugdig enthousiasme dacht Hannes daar anders over maar meestal krijgen vrouwen hun zin dus ook deze ochtend. Het is natuurlijk ook positief uit te leggen, arbeidsrust verhouding is van belang en zodoende was het beter dat Hannes thuis bleef. U leest het allemaal en begrijpt dat in diverse huishoudens van de familie Procee van zondagsrust geen sprake was. Dan naar het fietsen van vandaag. Hier kan ik kort over zijn, 50 kilometer via de antiwindroute en samen met zwager Eelco heerlijk genoten van een waterig zonnetje en prima omstandigheden.

Serious Request 2013

2e kerstdag 2013 was een dag die de boeken in gaat als warmer dan normaal en met een windkracht 2 vrij rustig. Een serieuze vraag op 1e kerstdag van broer Richard om 2e kerstdag te gaan fietsen werd met een uitbundig ja beantwoord. Veel, maar dan ook echt veel te veel eten naar binnenwerkend kon ik niet anders dan gaan fietsen om het overtollige er weer af te rijden. De afgelopen dagen hadden bij ons thuis in het teken gestaan van Serious Request op het zaailand en het succes hiervan was ook 1e kerstdag nog volop gespreksonderwerp. Wat een feest en wat een geweldige sfeer. De Serious Request van Richard om te gaan fietsen was dus van een geheel andere orde maar persoonlijk wel van groot belang. Vanuit Leeuwarden werd een route richting het zuid-oosten uitgestippeld en na ongeveer 56km via Warga, Wartena, Nijega, Opeinde, Rottevalle, Eastermar, Sumar, Burgum en Tytsjerk kwamen we weer terug in Leeuwarden. Een heerlijke rit en na zo'n twee uren inspanning voldaan onder de douche gestapt.

Digitale stilte

Het is sinds 1 december stil geweest op mijn blog. Niets aan de hand hoor. Er viel gewoon weinig te melden en eigenlijk is dat nog steeds zo, alhoewel? Mijn streefgewicht is gehaald, overigens was mijn doel om 1 februari 2014 zover te zijn dus zet ik nog maar even door, maar vol trots kan ik zeggen dat de 95 kg bereikt is. De wielerkalender krijgt ook vorm, te beginnen met de koffietocht van FTTC Stiens. Limburgs Mooiste zal in juni worden verreden vooraf gegaan aan een paar dagen Limburgse heuvels. In de 2e week van September ga ik een week naar Frankrijk om de Mont Ventoux te beklimmen en geld in te zamelen tegen kanker. Tussen deze ritten door zal er lokaal nog genoeg gedaan worden, zal Tecklenburg wel een aantal keren aangedaan worden en staan er nog 3 weken Gardameer op het programma waar de fiets meegaat. Allemaal leuke dingen voor 2014, voor nu wens ik alle blogvolgers fijne feestdagen en een succesvol en gezond 2014.

Red Bull en veeroosters

Dat broer Richard door het leven gaat als Red Bull is voor velen geen verrassing. Dat koeien en stieren doormiddel van de aanleg van veeroosters in een weiland worden gehouden is ook geen verrassing. Dat stieren niet zoveel op hebben met veeroosters is algemeen bekend want ze kunnen zich er lelijk aan bezeren. Vandaag daarom een route zonder veeroosters gekozen zodat Richard niet steeds gewaarschuwd hoeft te worden. Het was droog bij vertrek maar onderweg van Leeuwarden naar Stiens begon het te miezeren en richting Hallum werd dat miezeren steeds wat erger. Via Birdaard naar de Wouden werd het iets droger en fietste het eigenlijk prima. Uiteindelijk komen we aan bij Hardegarijp en fietsen we terug naar Leeuwarden. Opvallend was dat er onderweg erg veel fietsers werden gespot. Totaal hebben wij vandaag 60 kilometer kunnen bijschrijven.

Elfstedenbruggetje Bartlehiem

Deze week op dinsdag naar de sportschool geweest om te spinnen. Daarna is het of woensdag of vrijdag nog een training maar dat kwam er niet van. Andere verplichtingen maakten het trainen niet mogelijk en dan blijkt op zondagochtend dat je heel graag wilt fietsen. Ondanks een stevige wind, lage temperatuur en dreigende lucht, waar zeker in de ochtend nog regen uit gevallen is, toch vertrokken. Omdat er een noordenwind waaide eerst richting Lekkum. Daarna via Bartlehiem naar Birdaard. Je komt dan langs het bekende Elfstedenbruggetje en dat doet je dan direct denken aan de komende horrorwinter. Want ja dat wordt door diverse weerbureau's voorspeld. Gelukkig is daar nu nog geen sprake van waardoor er vandaag 46 kilometer kunnen worden bijgeschreven.

Feanwaldsterwal

Vanochtend na een deels door ziekte gedwongen rustweek weer op de ATB de weg op. Samen met Eelco om 10 uur vertrokken richting industrieterrein de Hemrik. Vandaar Leeuwarden verlaten richting Bergum. Met ietwat druilerig weer was het af en toe nodig de bril even droog te maken anders zag je geen biet. Over bieten gesproken en dan vooral die rooie..... ach nee daar ga ik niets over zeggen. Mensen die het daar in zoeken kun je beter laten gaan. Vanaf Bergum naar Quatrebras en door naar Veenwouden. Daar de route richting feanwaldsterwal genomen die via een leuk pad door de weilanden voert. Zelfs in deze periode van het jaar is het mooi om hier langs te fietsen. Dan richting Roodkerk, Oenkerk naar het Groene Ster en na ongeveer 50 km weer terug in Leeuwarden.

Toch weer een PR deze week

Toch weer een PR deze week, maar helaas niet een positieve. Dinsdag was een bezoek aan cambuur reden om de training naar woensdag te verplaatsen. Woensdagavond hardlooptraining met 6x3 min. en 1 min. rust. Het liep heerlijk maar geen PR. Vrijdagavond naar de sportschool, eerst 3 km op de loopband joggen en daarna 1 uur en 15 min. spinnen. Het ging heerlijk maar geen PR. Zaterdagmiddag de nieuwe MTBfiets uitproberen, een Sensa Sella 29" TNT Tour, vrijdag binnen gekomen wilde ik zo snel mogelijk een stukje rijden. Zaterdag dus vertrokken en 37 kilometer gefietst en 3 km gewandeld en ja hoor daar was mijn nieuwe PR. Na 37 km op mijn nieuwe fiets trapte ik stevig door nadat wij (Eelco en ik) even moesten inhouden om over te steken. Op het moment dat ik uit het zadel ga om aan te zetten schoot mijn linkerbeen hard door en bleek de ketting geknapt en ja dat heb ik nog nooit eerder gehad dus een PR maar niet één waar ik blij mee ben. Oja, ik ben ook hard op weg naar maat S. Het afvallen gaat gestaag door en ik zit inmiddels op maat XL dus nog even doorzetten. 

Koploper gezocht!!!

Het lijkt er in dit weekend op dat geen enkele voetbalploeg in de eredivisie koploper wil worden. Hoe anders is het in mijn wedstrijd met de kilo's. Ik wil graag koploper worden en aangezien ik de enige in deze wedstrijd ben ben ik mijns inziens ook koploper. Het gaat nog steeds best goed alleen zijn de kilo's die ik in het begin per week verloor overgegaan in enkele honderden grammen. Inmiddels wel de mijlpaal van 10 kilo gewichtsverlies bereikt en voel mij daarom wel koploper. Wat heb ik daarvoor deze week gedaan? Dinsdag een spinningles, donderdag 38 kilometer gefietst en vanochtend weer een spinningles en natuurlijk Sonja Bakker haar dieet gevolgd. De komende week ga ik dus als koploper door het leven en zal ik proberen deze positie vast te houden.

Één PR minder maar toch een PR

Vandaag op pad met  Boonstra Eelco en  Procee Hannes, en ja u mist Procee Richard want dat is toch een mooiweer fietser. Er was vandaag dus maar één PR op pad, Procee Robert en daarmee toch een PR vandaag. Eelco wilde vandaag absoluut fietsen want vrijdag had hij zijn nieuwe Koga opgehaald. Het was droog maar het wegdek nog kletsnat, dat werd dus poetsen vanmiddag...... voor Eelco want dat doe je als je net een nieuwe fiets hebt. Na 51 kilometer zat een heerlijke en leuke rit er weer op. Vanuit Leeuwarden naar Eagum, Grou, Akkrum, Haskerdijken, Akkrum, Irnsum weer terug naar Leeuwarden.

Herfstweer

Mooiweer fietsers zouden vanochtend niet zijn opgestapt. Herfstweer, regen, wind, regen en nog veel meer wind waren de ingrediënten voor vandaag. Blijkbaar zijn wij, Hannes, Eelco, Richard en ik dan toch geen mooiweer fietsers want om half 10 vertrokken wij met motregen en windkracht 5. Misschien zijn we ook nog fietsgekker dan wij zelf willen toegeven. Na een kleine 50 kilometer zat de rit van vandaag er weer op. Ondanks het herfstweer lekker gefietst.

Hup Holland Hup

Laat de Leeuw niet ín zijn hempie staan. Nou dat heb ik de eerste helft wel gedaan. Ik ben vanavond naar de sportschool gegaan om te spinnen. Na al dat PR geweld op diverse fora deze week wilde ik graag sporten omdat achterstand dodelijk is en velen blijkbaar in de vorm van hun leven verkeren. Heerlijke spinningles gevolgd en volgens mij een PR gereden, maar ja helemaal zeker weet ik het niet......

Update

Hierbij een korte update van de gepleegde inspanningen van de afgelopen dagen.
- donderdag 3 oktober : 2x3 minuten en 3x2 minuten hardlopen met tussendoor telkens 2 min. wandelen op basis van runningcoach Renate Wennemars.
- zondag 6 oktober : 48 kilometer gefietst met erg goed weer. Stevige training. Gemiddelde 30.2
- dinsdag 8 oktober : 3x5 minuten hardlopen met tussendoor telkens 2 min. wandelen.

Afgelopen weekend (za/zo) nog een gezellig familie uitje naar Schalke04, Gelsenkirchen waarbij de zaterdag was aangemerkt als SAS-dag (schijt aan Sonja). Resultaat: gewichtstoename. Inmiddels door de inspanningen is dat er weer af. Stand van afvallen met Sonja : -7 kg.

Uit de kast

Nadat ik vandaag las dat Jos Vogelsang alias El Laffo 1 ontmaskerd was als stiekeme hardloper voelde ik de drang om ook maar uit de kast te komen. Sinds enkele weken ben ik ook aan het hardlopen. Met het oog op mijn Sonja Bakker dieet en de vroege duisternis in de avond heb ik deze activiteit toegevoegd. Inmiddels ben ik 6,5 kilo lichter en heeft het effect. In het weekend ben ik nog steeds aan het fietsen en door de week hardlopen. De combinatie bevalt mij tot dusver goed. Dit alles staat in het teken van de klasbaktrofee van 2015. In principe gaat het dan anders.

It's Sonjatime

Jazeker het is weer Sonjatime in huize Procee aan De Welle. Mijn voornemen is om 11 kilo af te vallen voor het nieuwe fietsseizoen 2014. Daarna zal in de aanloop naar 2015 nog eens 5 kilo verloren moeten worden. Alles in het teken van de klasbaktrofee 2015. De eerste 4 kilo ben ik inmiddels kwijt met behulp van de Sonja Bakker methode.

Vanochtend sinds twee weken weer een lekkere training die volledig om verbranden ging. Na 52 kilometer en een gemiddelde van 26,7 weer thuis. Lekker rustig gefietst waarbij het eerste uur de bewolking overheerste en het tweede uur de zon en heerlijk bij kwam. Onderweg nog gesproken met klasbak Henk Bianchi all-inclusive die in voorbereiding is op de marathon en mij lopend vanuit Boksum tegemoet kwam. Na kort bijgepraat te hebben de weg vervolgd richting Franeker en daarna terug lekker voor de wind weer naar Leeuwarden.

Ride for the Roses

Op zondag 8 september 2013 vond de 16e editie van de Ride for the Roses in Nederland plaats. Dit bijzondere wielerevenement werd verreden in Ede met een cycletour van 100 kilometer en twee toertochten van 25 en 50 kilometer. De Ride for the Roses is een initiatief van Lance Armstrong, tourwinnaar en ex-kankerpatiënt. Het is dan ook een fietstocht in de strijd tegen kanker, met voor iedere deelnemer aan de finish een roos. De roos staat symbool voor een morgen voor iedereen. Meer dan 9000 fietsliefhebbers maakten gezamenlijk een vuist tegen kanker door geld in te zamelen voor KWF Kankerbestrijding. Het resultaat van deze dag was € 951.824,--. Een prachtige dag met een fantastisch eindbedrag voor het KWF.


Alfa Accountants

Om half 5 's ochtends vertrok de bus van Alfa Accountants vanaf het cambuurplein in Leeuwarden richting Ede. Ytzen (mijn collega) en ik waren door Alfa uitgenodigd om deze dag mee te fietsen. De weersverwachting was dramatisch waardoor mijn zin niet zo goed was. Maar ja, ik heb toegezegd dus dan ben ik er bij. Nadat via Sneek en Joure, waar meerdere deelnemers werden opgepikt, de bus richting Ede ging werd een ontbijtpakket overhandigt en kon er bijgekletst worden met oude bekenden. Bij aankomst om half negen in Ede regende het pijpenstelen. Ik weet eigenlijk niet precies hoe pijpenstelen eruit zien maar het was nat, heel nat. Om tien uur werd door Frits Barend, u weet wel die van Barend en Van Dorp, het startschot gegeven. Vanuit een grote bloemenveilinghal waar wij moesten wachten tot de start konden wij vertrekken. Eenmaal buiten was het droog, gelukkig. Daarna hebben we een prachtige rit gereden die goed georganiseerd was en voerde door een mooie afwisselende omgeving. Doordat je in een grote groep de kilometers aflegt merk je niet dat het om 100km gaat. Uiteindelijk begon de zon zelfs nog te schijnen en kon het regenjack worden opgeborgen. Rond half twee waren we terug in Ede en kregen ook wij een rode roos uitgereikt. Nog even wat eten en drinken en genieten van het feest om vervolgens rond half vier te vertrekken. Op de terugweg werd ons nog een diner aangeboden bij Van der Valk in Wolvega en uiteindelijk waren wij om kwart over negen 's avonds terug op het cambuurplein.

Col du Galibier - Climbing for Life 2013

Zaterdag 31 augustus, Climbing for Life 2013 stond al maanden in de agenda. Het is dan eindelijk zo ver.......ik heb er echt zin in...... Wedstrijdstress..... Tja, 42 jaar en dan nog zenuwachtig..... Vroeg wakker, twee keer naar het toilet en moeilijk het ontbijt naar binnen krijgen, tjonge wat een start van de dag. Stilletjes naar de start in Valloire, een groepsfoto met ScanSource en over de tijdmat. De zenuwen zijn direct weg na de start en vervolgens gaan de 18 km omhoog best lekker. De hele rit kan ik hieronder nog gaan beschrijven maar foto's zeggen meer dan duizend woorden. 

Col du Mollard

Na aankomst in Valmeinier ontmoeten wij de andere medestrijders van de ScanSource groep waarmee wij gezamenlijk de komende dagen zullen doorbrengen. Er is een afspraak gemaakt om te gaan eten en hier worden de verhalen van de dag gedeeld. De volgende ochtend is het de bedoeling dat er een trainingsrit gemaakt gaat worden. Er kan uit drie varianten gekozen worden, wij kiezen de eenvoudigste. Waarom…. Nou omdat het moraal de vorige dag een beste knauw gehad heeft en wij niet al ons kruid willen verschieten voor de beklimming van de Galibier. Wij beginnen aan de beklimming van de col du Mollard. Een prettige klim, niet te zwaar en niet te lang. Eenmaal boven ontstaat een gevoel van verdeeldheid. Het gaat lekker dus kunnen we ook verder, het is verstandiger om terug te keren. Uiteindelijk het laatste gekozen. Bij terugkomst in het appartement lekker rustig aan gedaan om vervolgens ’s avonds het feest in Valloire op te zoeken, de Pastaparty. Na een blik in de voederbakken lijkt het een ieder verstandig om geen gebruik te maken van de aangeboden spaghetti maar te kiezen voor een restaurant met een breder aanbod aan voedsel. Rond elf uur wordt teruggekeerd naar Valmeinier.

Vive la France met hongerklop

Afgelopen woensdag 28 augustus ben ik met mijn twee collega’s Gerrit en Ytzen op pad gegaan om voor het tweede jaar op rij deel te nemen aan Climbing for Life. Een evenement dat georganiseerd wordt voor het goede doel waarbij het de bedoeling is om de legendarische alpencol ‘De Galibier’ te beklimmen.

Ter voorbereiding had ik in de achterliggende maanden behoorlijk veel klimkilometers gemaakt en voor de zekerheid werd het bezoek aan Frankrijk met een dag vervroegd. De bedoeling hiervan was om de Col d’Ornon en L’Alpe d’Huez te gaan beklimmen. Nu wij toch eenmaal in deze omgeving zouden verblijven wilden wij deze twee bergen graag aan ons palmares toevoegen.

Vooraf werd aangekondigd dat de Col d’Ornon een lekker opwarmertje zou zijn voor de later op de dag te fietsen L’Alpe d’Huez. Nou u kunt van mij aannemen dat een berg die een hoger stijgingspercentage dan 5% met zich meebrengt voor mij geen opwarmertjes meer zijn. Gemiddeld stijgingspercentage: 5.8 %, Afstand: 11.11 km, Hoogteverschil: 643 m. De beklimming ging best ok maar er was toch een behoorlijke inspanning nodig om boven te komen. Eenmaal boven gekomen wordt uiteraard het aanwezige bordje gescoord en vlot begonnen aan de afdaling. In de afdaling zit ik altijd iets gemakkelijker, mijn lichaamsgewicht maakt dat de snelheid die ik naar boven toe te kort kom naar beneden toe ruimschoots gecompenseerd wordt en na een vlotte afdaling rijden wij terug naar Le Bourg d’Oisons om bij te komen en koffie te nuttigen.

Na twee bakken koffie en een banaan beginnen wij rond één uur die middag aan de beklimming van misschien wel de bekendste alpencol de L’Alpe d’Huez. De boekjes, geleerden en websites benoemen veelal de eerste drie zware kilometers. Daarna wordt het minder zwaar……. Ja, ammehoela het gaat van net iets meer dan 10% naar zo’n 8% stijging. Lekker dan….. Die 8% is nog steeds loodzwaar, zeker voor een antiklimmer. Maar ja, je bent op de L’Alpe d’Huez en ja die moet je op je lijstje kunnen zetten …… grrrrrrrr. Na een kleine 10 km klimmen van de in totaal 13 km is de pijp leeg. Helemaal kapot gooi ik nog een gelletje naar binnen maar het is al te laat. Op het tandvlees en volgens mijn twee collega’s als een zombie verder rijdend overleef ik de laatste 3 kilometers. Want ja, ik heb toch zeker niet 1200 km gereisd, vervolgens 10 km geklommen om 3 km voor de top van de bekendste alpencol rechtsomkeert te maken……….. Nee ik klim door als die zombie. Eenmaal boven staan mijn collega’s inmiddels kou te kleumen vanwege de tijd die zij hebben moeten wachten en vangen de afdaling aan. Ik trek een windstopper en regenjack aan tegen de kou en maak ook vrij snel de beslissing om met de afdaling te beginnen. Ook hier geldt weer dat wat ik naar boven te kort kom naar beneden wel wordt gecompenseerd. Eenmaal beneden bij de start van de beklimming ontwaar ik mijn collega’s Gerrit en Ytzen die daar op mij wachten om gezamenlijk naar ons hotel Au bon accueil in Venosc te fietsen. Dit lukt echter niet meer, zodra ik stil kom te staan verkrampt alles in mijn lichaam en ben ik niet meer in staat om te fietsen. Het moet een raar gezicht geweest zijn voor mijn collega’s maar ik was compleet kapot. Omdat verder fietsen er niet in zat voor mij hebben zij het hotel gebeld om mij te komen ophalen. Het mooie was dat de medewerkers van het hotel een Snickers en een fles cola mee hadden genomen en nadat ik hiervan had gegeten en gedronken was ik weer aanspreekbaar. Op de terugreis heb ik een liter cola naar binnen gewerkt en kwam er weer een beetje energie terug in het lichaam. Het lijkt op de alom bekende hongerklop. Na terugkeer in het hotel een warme douche lijkt het ergste leed geleden en pakken wij de spullen in om richting Valmeinier te gaan.

Napoleon Bonaparte

Napoleon was een Frans militair en politieke leider tijdens de laatste stadia van de Franse Revolutie. Met zijn legers kwam hij met enige regelmaat langs de route van de Grandes Alpes. Aankomende week zal ik met twee van mijn collega's ook diverse Alpencols die op deze route liggen bezoeken. We beginnen met Col d'ornon en Pic Blanc, beter bekend als Alpe d'Huez, op donderdag. Vrijdag brengen wij een bezoek aan Col de la Croix de Fer en de Col du Glandon en zaterdag ligt Col du Telegraphe en de Col du Galibier in de planning. Zo onoverwinnelijk als Napoleon zullen wij ons waarschijnlijk niet gaan voelen maar we zullen ons zeker overwinnaars voelen. Vanochtend voor de laatste keer ter voorbereiding nog wat kilometers gemaakt en nu moet ik er maar klaar voor zijn. De fiets is vanmiddag spik en span opgeleverd en staat er ook klaar voor. Het mag nu wel zover zijn want ik hef d'r sin in. 

FTTC Stiens vervolg

Met nagenoeg dezelfde ploeg als afgelopen maandag werd erg klokslag 7 uur vertrokken van het centrale plein in Stiens. Een lokale Benidorm bastard sommeerde ons vriendelijk vanuit zijn aftandse, oude Ford om op te rotten. Het bleek een grapje... Het ging in tegenstelling tot maandag een stukje rustiger maar er werd ook dit keer gewoon lekker door getrapt. Er werd koers gezet richting Dronrijp en later Wommels. Er scheen een waterig zonnetje en er was nauwelijks wind, prima zomeravondfietsweer zou ik zo zeggen. Het werd een mooi rondje van 58 kilometer met een gemiddelde dat net onder de 30 bleef steken. Wederom een lekkere training in mijn voorbereiding op volgende week. Dan staan een paar heuse Alpencols op het programma waaronder de Alpe d'huez en de Galibier.

FTTC Stiens

Gisteravond met de B-groep van FTTC Stiens meegegaan. Om 19.00 uur vertrokken richting Hallum om vervolgens voor de wind richting de wouden te fietsen. Nog maar een kleine 15 kilometer onderweg heb ik mijn eerste lekke band in twee jaar tijd. De voorband loopt langzaam leeg maar wordt zo zacht dat hij vervangen moet worden. Gelukkig waren er 7 Mecaniciens mee die bijna allemaal geholpen hebben om hem te vervangen. Dat is wel prettig. Dit voorval zorgde wel voor enige vertraging waardoor de route die door de wegkapitein vooraf was bedacht moest worden bijgesteld. Hij had De Valom gekozen als richtpunt maar uiteindelijk ging het via Veenwouden, Quatrebras, Bergum en Leeuwarden weer terug naar Stiens. Heerlijk gefietst, het was een erg leuke route door natuurgebieden en het ging erg lekker. Na het oponthoud bleek dat wij net op tijd binnen waren voor een behoorlijke bui. Gelukkig dus want ik blijf een mooiweer fietser.

Dip

En dan bedoel ik geen chocoladedip op een lekker softijsje maar een nazomerse fietsdip. Nadat ik terug gekomen ben van vakantie, nu anderhalve week geleden, is de motivatie om te fietsen ietsje minder. Niets om ongerust over te zijn, echter een enkele volger van mijn blog vraagt zich af waarom er dan geen nieuwe stukjes op het blog verschijnen. Nou omdat ik dus een fietsdip heb......en ja er wordt gewoon getraind want volgende week woensdag vertrek ik voor mijn één na laatste fietsuitdaging van 2013 en dan moet er toch nog iets gebeuren. Vorige week zondag 11 augustus 59 kilometer en woensdag 14 augustus 44 kilometer waren de afstanden. Gisterochtend stond er een opmerkelijke rit op het programma. Zwager Eelco en vriend Henri zouden voor het eerst mee gaan voor een ritje. Eelco ging op mijn mountainbike en Henri op zijn net nieuw aangeschafte Koga. Het werd een tochtje langs Warga, Wartena, Suameer, Bergum en Tietjerk en kwam uiteindelijk uit op 49,6 kilometer. Het vertrek werd uitgesteld van 10 naar 11 uur vanwege regenbuien maar eenmaal op de fiets werd het stralend weer met een stevige wind uit het westen. Gezien de gekozen route eerst voor de wind en terug tussen de boompjes door tegen de wind. Heerlijk rustig gepeddeld en een bijdrage geleverd om mijn dip te overwinnen.

Sjampselysee

Vandaag de laatste rit van de Tour du Garda 2013 nabij het Gardameer. In de tour de france eindigen ze altijd op de Champs Elysee met nagenoeg altijd een massasprint. In mijn eentje vanochtend kwam het niet van een massasprint tenzij het de eigen massa zou betreffen. Om 7 uur op de fiets richting Affi, van waar ik de oostelijke kant van de Monte Baldo nog maar eens bestijg. 8 kilometer redelijk vlak gaat over in vals plat en daarna naar een geleidelijke klim van gemiddeld zo'n 6% om uiteindelijk na 22 kilometer echt klimmen op de top te komen. De afdaling gaat via de westkant en komt uit in het dorpje Garda en via Bardolino terug naar Lazise. De laatste 300 meter omhoog gaan uit het zadel en vlak voor de camping gaan de armen de lucht in. Winst op mijn eigen Sjampselysee en de teller staat exact op 49,6 kilometer. Morgen wordt een dag van opruimen en inpakken en donderdag en vrijdag staan in het teken van de terugreis.

Koninginnerit

Gisterochtend stond de koninginnerit van deze tour du Garda op het programma. Beter gezegd ik had zin in een lekkere lange rit, wederom, richting de Monte Baldo. Om half acht vertrok ik uit Lazise en met mij waren er meer fietsers die deze dag aangegrepen hadden om een vroeg op pad te gaan. De klim die na 15 kilometer begint in Torri del Benaco is een erg mooie en ook dat zijn meer fietsers met mij eens. Op weg naar de voet van de beklimming lijkt er een ware (kop)groep van zo'n 20 man te ontstaan. Italianen, Nederlanders, Denen en een verdwaalde Duitser zitten er bij. De weg loopt op en af en iedereen hangt in het wiel van drie goed gesoigneerde Italianen. Zodra bij de stoplichten in Torri del Benaco rechtsaf gegaan wordt begint de beklimming en valt de groep volledig uiteen. Ieder voor zich naar boven en onderweg komen nog vele renners voorbij. Het lijkt alsof ze de oversteek maken vanuit het peloton naar de kop van de wedstrijd. Ik zit voor mijn gevoel in de door Herbert Dijkstra en Maarten Ducrot fameus gemaakte "sjas patat", overal tussen maar nergens bijhorend. Tot San Zeno di Montagna gaat het door en blijven er renners voorbij komen. Ook haal ik zelf, tot mijn eigen verbazing, een paar renners in. Worden de benen beter???? In ieder geval heb ik er plezier in. Als dit dorpje gepasseerd is gaat er een zeer steile weg rechtsaf richting Prada. Bij het opdraaien van deze weg zit er een fietser op 50mtr die ik tergend langzaam nader. Gek genoeg geeft dat veel moraal en op eigen tempo trap ik verder en haal hem in. Na dit steile stuk vlakt de weg af en kan ik twee tandjes bijschakelen en het tempo iets verhogen. Deze relatief eenvoudige passage beslaat zo'n 4 kilometer en geeft voldoende tijd om wat te drinken, een dextro en een koekje naar binnen te werken. Als dit voorbij is begint misschien wel het lastigste stuk waarbij stukken van 14/15% zitten. Wanneer ik hier net aan begonnen ben zoeft een mij bekende renner naar beneden. Johan van Dijk, voormalig FTTC'er en bijna buurman in Zuiderburen knijpt hard in de remmen, draait om en rijdt een stukje mee terug omhoog. Hij kan praten, ik breng weinig uit. Na een kilometer "bijgekletst" (vooral eenzijdig) te hebben draait hij weer en vervolgt zijn afdaling. Voor mij volgt nog een restant van de klim die mijn pijn in de benen doet veroorzaken. Diverse keren schiet mij door het hoofd dat ik het leuk moet blijven vinden..... Na totaal tweeënhalf uur klimmen ben ik op de top. Zeker 100 en misschien wel 150 renners komen en gaan op deze hoogte. Hier gun ik mijzelf een colaatje, een gelletje en een dextro en zeker 20 minuten rust alvorens ik dezelfde weg in 1 UUR naar beneden vlieg. 74 kilometer, ongeveer 1200 hoogtemeters verder en volledig kapot moet ik de laatste driehonderd meter naar de camping weer klimmen, Grrrrrrrr...

Loom weer en vroeg op pad

Het is warm aan het Gardameer, ik mag wel zeggen heel warm. Wij klagen niet, zijn niet boos maar hebben wel een lijstje..... want het lijkt er op dat de WiFi ook loom wordt van het warme weer.......en daar kunnen ze vast nog wel iets aan verbeteren want nu kan ik mijn trouwe volgers mondjesmaat informeren over mijn fietsactiviteiten. Inmiddels al weer drie ritten gemaakt. Allen richting het bergmassief van de Monte Baldo. 1e rit - 'S ochtends vroeg opstaan, lees 7 uur, zodat ik rond half acht op mijn stalen ros kan klimmen. De eerste kilometers gaan op en neer en zorgen ervoor dat de benen een beetje kunnen wennen aan de klimbelasting. Via de kustplaatsjes Bardolino en Garda gaat het richting Torri del Benaco waar zo'n 15 kilometer zijn afgelegd. Daar begint de klim naar San Zeno di Montagna en is ongeveer 22 kilometer lang. Gemiddelde stijging ligt zo rond de vijf procent maar onderweg zitten er vervelende stukken tussen van 14/15%. Daar aangekomen een colaatje op het terras van een restaurant met uitzicht op het Gardameer, daar kan ik best aan wennen als het moet hoor ik mijzelf denken. Hierna is het in principe alleen nog maar afdalen. Na 49 kilometer en een start temperatuur van 27 graden kom ik terug op de camping in Lazise en is de temperatuur inmiddels opgelopen naar 36 graden. Lekker even gedoucht en vervolgens naar het zwembad. 2e rit - Wederom vroeg opstaan zodat de temperatuur nog aangenaam is voor een inspanning. Vanuit Lazise richting Garda om vandaar richting Affi te rijden. Vanuit Affi bestijg je de Monte Baldo eigenlijk vanaf de oostkant. Uiteindelijk kom je weer op de weg richting San Zeno di Montagna en kom ik weer op bekend terrein. Via deze kant afdalen en weer uitkomend in Garda gaat het weer richting de camping. Dit keer 37 kilometer. 3e rit - vandaag zowaar nog vroeger op pad. Niet alleen vanwege de temperatuur deze keer maar omdat ik om 11 uur met mijn dochter ga parasailen (aan een parachute achter een speedboot hangen). De rit was deels een kopie van de eerste hierboven echter op de terugweg nog een extra klimmetje toegevoegd. Al met al 56 kilometer en ruim op tijd om het luchtruim boven het Gardameer onveilig te maken.

WiFi 2013

Vanwege en ietwat slechte WiFi verbinding op de camping in Italië komen er weinig blogs op mijn blogspot. Voor de trouwe volgers die bang zijn dat door de blogspotstilte er ook niet gefietst wordt kan ik geruststellend antwoorden dat het hier prima fietst. Zeker ook met de nieuwe wielen van Ryk "Force Wheels" Venema uit IJlst zijn vooral de afdalingen heel prettig. Daarnaast zien de wielen er heel blits uit. Italianen weten dat op waarde te schatten. Hier moet het altijd wat lieken, oek al ist niks. Twee ritten gehad en totaal 112 km afgelegd met 2200 hoogtemeters. Als de WiFi het toelaat lezen jullie binnenkort meer over mijn ritten rond het Gardameer.

Slappeterp

Vanavond vertrokken voor een rustig zomeravond ritje. Vanuit Zuiderburen koers ik met de handjes op het stuur richting Goutum. Bij de Mc Donalds onder de weg door richting Deinum. Daar komen drie mannen voorbij die kop over kop rijden. Na welgeteld 7 minuten van huis laat ik mijn voornemen voor dat rustige ritje even varen en nestel mij in het wiel van het drietal. Ik kondig bij de heren aan dat ik aanklamp en ze gaan akkoord. De snelheden lopen op tot 41,8 km per uur en ik ben blij dat ik kan volgen en dat is ook alles. Na zo'n 20 kilometer scheiden onze wegen want ik wil richting Franeker en het drietal gaat richting Bolsward. Dit zorgt er gelukkig ook voor dat ik weer terug kan in de rustig aan modus en daar ben ik wel blij mee. Vanaf Franeker draai ik terug naar Leeuwarden en op enig moment ga ik onder de snelweg door en kom in Peins en daarna in een dorpje dat mij doet denken aan mijn collega Ytzen Terpstra, Slappeterp. Niet omdat Ytzen slap zou zijn maar juist omdat hij de laatste tijd zo sterk fietst. Het zou dus eigenlijk Sterketerp moeten zijn. Nou ja, genoeg hersenspinsels, doorfietsen maar weer, op naar Menaldum en Marsum. Daar komt weer zo'n hardrijder voorbij maar die was niet blij dat ik in zijn wiel kroop en na een korte maar heftige uitwisseling van vriendelijkheden laat ik hem gaan. Wat een .......... leuke man, die zit vol met stress moet je maar denken. 56 kilometer op de teller en lekker gefietst.

Mond Fentoe

Vandaag de bruggenroute gedaan. Met het oog op de komende vakantie waar ik de nodige hoogtemeters ga maken deze keuze gemaakt. Een van de bruggen is de Fonejachtbrug vlakbij Eernewoude. De Fonejachtbrug doet mij denken aan de Tourrit van vanmiddag naar de Mont Ventoux. Dit is vandaag mijn Mond Fentoe. Staand op de pedalen ga ik voluit omhoog en dan voel ik de bovenbenen maar ach, dit is 300 meter en de Tourrijders moeten 20 kilometer klimmen. Ik durf het dus niet de echte Mont Ventoux te noemen.

Tecklenburg

Vorige week een afspraak met drie collega's (Ytzen, Gerrit en Mark) gemaakt om een bezoek te brengen aan het pittoreske Tecklenburg in Duistland. Een uitvalsbasis voor leuke wielerklimmetjes op nog geen twee en half uur rijden vanaf Leeuwarden. Woensdag 10 juli om half acht afgesproken om Ytzen in Heerenveen op te pikken om vervolgens via Meppel-Hoogeveen richting Duitsland te rijden. Onderweg even gebeld met collega's Mark (uit Bergum) en Gerrit (uit Ureterp) die via Groningen zouden rijden. Rond half tien kwamen wij aan op een parkeerplaats in Tecklenburg. Daar aangekomen klaar gemaakt voor vertrek dat voor klokslag tien uur stond gepland. We rijden vanaf de parkeerplaats direct richting centrum van Tecklenburg en krijgen na een stijle afdaling direct een klimmetje van 12% voor de kiezen, om even op te warmen zal ik maar zeggen. Daarna krijgen we weer een lange afdaling en rijden we naar één van de vele communicatietorens om vervolgens naar Lienen te rijden. Daarna gaat het richting één van de mooiste beklimmingen in de omgeving, de Holperdorperstrasse. Boven wachten mijn medestrijders even op mij want hier worden toch echt verschillen gemaakt. Ondanks mijn nieuwe fiets met triple, die een hele verbetering is, ben ik nog steeds degene met de minste klimmersbenen (of beter gezegd klimmerslichaam). Boven aangekomen en even uitgepuft vervolgen wij onze weg in een hele lange afdaling naar Bad Iburg. Daar wacht de onvermijdelijke tasse kaffee mit apfelstrudel. Na een tweede bakje leut vertrekken wij richting Hagen. Onderweg komen we langs een mooie klim richting een oude legerkazerne die we natuurlijk niet overslaan. In deze klim rijd je voornamelijk door bosgebied en ongeveer halverwege staat een ree langs de kant van de weg. Dat is echt een prachtig gezicht zo'n beest in de vrije natuur. Boven gekomen wordt er even nagepraat om vervolgens snel dezelfde weg terug af te dalen en onze weg richting Hagen te vervolgen. Wat nu volgt is een veelal glooiend terrein maar de echte klimmetjes zijn even gedaan. Als we uiteindelijk weer in de buurt zijn van Tecklenburg gaan we richting de televisietoren. Dit is weer een serieuze klim en doet pijn aan de benen, er zitten een paar venijnige stukjes in en de vermoeidheid begint toch ook wel op te spelen. Op de top even een paar fotos maken als bewijs en afstemmen wat het vervolg wordt. Ook nog snel een powerreep eten en dan op naar het zwembad in Tecklenburg. Deze klim is een sluipmoordenaar, hij begint heel voorzichtig om steeds steiler te worden. Na aankomst bij het zwembad slaan we linksaf om nogmaals een heel lastig stuk richting de voetbalvelden te klimmen. Hier zeggen ze van dat het steiler is dan 20%, hoe dan ook het was soms enorm steil. Vervolgens gaan we langs het gemeentehuis van Tecklenburg naar beneden het centrum in en terug naar de parkeerplaats. 76 kilometer en net iets meer dan 1000 hoogtemeters zitten er op en zeer voldaan keren wij huiswaarts.