Napoleon Bonaparte

Napoleon was een Frans militair en politieke leider tijdens de laatste stadia van de Franse Revolutie. Met zijn legers kwam hij met enige regelmaat langs de route van de Grandes Alpes. Aankomende week zal ik met twee van mijn collega's ook diverse Alpencols die op deze route liggen bezoeken. We beginnen met Col d'ornon en Pic Blanc, beter bekend als Alpe d'Huez, op donderdag. Vrijdag brengen wij een bezoek aan Col de la Croix de Fer en de Col du Glandon en zaterdag ligt Col du Telegraphe en de Col du Galibier in de planning. Zo onoverwinnelijk als Napoleon zullen wij ons waarschijnlijk niet gaan voelen maar we zullen ons zeker overwinnaars voelen. Vanochtend voor de laatste keer ter voorbereiding nog wat kilometers gemaakt en nu moet ik er maar klaar voor zijn. De fiets is vanmiddag spik en span opgeleverd en staat er ook klaar voor. Het mag nu wel zover zijn want ik hef d'r sin in. 

FTTC Stiens vervolg

Met nagenoeg dezelfde ploeg als afgelopen maandag werd erg klokslag 7 uur vertrokken van het centrale plein in Stiens. Een lokale Benidorm bastard sommeerde ons vriendelijk vanuit zijn aftandse, oude Ford om op te rotten. Het bleek een grapje... Het ging in tegenstelling tot maandag een stukje rustiger maar er werd ook dit keer gewoon lekker door getrapt. Er werd koers gezet richting Dronrijp en later Wommels. Er scheen een waterig zonnetje en er was nauwelijks wind, prima zomeravondfietsweer zou ik zo zeggen. Het werd een mooi rondje van 58 kilometer met een gemiddelde dat net onder de 30 bleef steken. Wederom een lekkere training in mijn voorbereiding op volgende week. Dan staan een paar heuse Alpencols op het programma waaronder de Alpe d'huez en de Galibier.

FTTC Stiens

Gisteravond met de B-groep van FTTC Stiens meegegaan. Om 19.00 uur vertrokken richting Hallum om vervolgens voor de wind richting de wouden te fietsen. Nog maar een kleine 15 kilometer onderweg heb ik mijn eerste lekke band in twee jaar tijd. De voorband loopt langzaam leeg maar wordt zo zacht dat hij vervangen moet worden. Gelukkig waren er 7 Mecaniciens mee die bijna allemaal geholpen hebben om hem te vervangen. Dat is wel prettig. Dit voorval zorgde wel voor enige vertraging waardoor de route die door de wegkapitein vooraf was bedacht moest worden bijgesteld. Hij had De Valom gekozen als richtpunt maar uiteindelijk ging het via Veenwouden, Quatrebras, Bergum en Leeuwarden weer terug naar Stiens. Heerlijk gefietst, het was een erg leuke route door natuurgebieden en het ging erg lekker. Na het oponthoud bleek dat wij net op tijd binnen waren voor een behoorlijke bui. Gelukkig dus want ik blijf een mooiweer fietser.

Dip

En dan bedoel ik geen chocoladedip op een lekker softijsje maar een nazomerse fietsdip. Nadat ik terug gekomen ben van vakantie, nu anderhalve week geleden, is de motivatie om te fietsen ietsje minder. Niets om ongerust over te zijn, echter een enkele volger van mijn blog vraagt zich af waarom er dan geen nieuwe stukjes op het blog verschijnen. Nou omdat ik dus een fietsdip heb......en ja er wordt gewoon getraind want volgende week woensdag vertrek ik voor mijn één na laatste fietsuitdaging van 2013 en dan moet er toch nog iets gebeuren. Vorige week zondag 11 augustus 59 kilometer en woensdag 14 augustus 44 kilometer waren de afstanden. Gisterochtend stond er een opmerkelijke rit op het programma. Zwager Eelco en vriend Henri zouden voor het eerst mee gaan voor een ritje. Eelco ging op mijn mountainbike en Henri op zijn net nieuw aangeschafte Koga. Het werd een tochtje langs Warga, Wartena, Suameer, Bergum en Tietjerk en kwam uiteindelijk uit op 49,6 kilometer. Het vertrek werd uitgesteld van 10 naar 11 uur vanwege regenbuien maar eenmaal op de fiets werd het stralend weer met een stevige wind uit het westen. Gezien de gekozen route eerst voor de wind en terug tussen de boompjes door tegen de wind. Heerlijk rustig gepeddeld en een bijdrage geleverd om mijn dip te overwinnen.

Sjampselysee

Vandaag de laatste rit van de Tour du Garda 2013 nabij het Gardameer. In de tour de france eindigen ze altijd op de Champs Elysee met nagenoeg altijd een massasprint. In mijn eentje vanochtend kwam het niet van een massasprint tenzij het de eigen massa zou betreffen. Om 7 uur op de fiets richting Affi, van waar ik de oostelijke kant van de Monte Baldo nog maar eens bestijg. 8 kilometer redelijk vlak gaat over in vals plat en daarna naar een geleidelijke klim van gemiddeld zo'n 6% om uiteindelijk na 22 kilometer echt klimmen op de top te komen. De afdaling gaat via de westkant en komt uit in het dorpje Garda en via Bardolino terug naar Lazise. De laatste 300 meter omhoog gaan uit het zadel en vlak voor de camping gaan de armen de lucht in. Winst op mijn eigen Sjampselysee en de teller staat exact op 49,6 kilometer. Morgen wordt een dag van opruimen en inpakken en donderdag en vrijdag staan in het teken van de terugreis.

Koninginnerit

Gisterochtend stond de koninginnerit van deze tour du Garda op het programma. Beter gezegd ik had zin in een lekkere lange rit, wederom, richting de Monte Baldo. Om half acht vertrok ik uit Lazise en met mij waren er meer fietsers die deze dag aangegrepen hadden om een vroeg op pad te gaan. De klim die na 15 kilometer begint in Torri del Benaco is een erg mooie en ook dat zijn meer fietsers met mij eens. Op weg naar de voet van de beklimming lijkt er een ware (kop)groep van zo'n 20 man te ontstaan. Italianen, Nederlanders, Denen en een verdwaalde Duitser zitten er bij. De weg loopt op en af en iedereen hangt in het wiel van drie goed gesoigneerde Italianen. Zodra bij de stoplichten in Torri del Benaco rechtsaf gegaan wordt begint de beklimming en valt de groep volledig uiteen. Ieder voor zich naar boven en onderweg komen nog vele renners voorbij. Het lijkt alsof ze de oversteek maken vanuit het peloton naar de kop van de wedstrijd. Ik zit voor mijn gevoel in de door Herbert Dijkstra en Maarten Ducrot fameus gemaakte "sjas patat", overal tussen maar nergens bijhorend. Tot San Zeno di Montagna gaat het door en blijven er renners voorbij komen. Ook haal ik zelf, tot mijn eigen verbazing, een paar renners in. Worden de benen beter???? In ieder geval heb ik er plezier in. Als dit dorpje gepasseerd is gaat er een zeer steile weg rechtsaf richting Prada. Bij het opdraaien van deze weg zit er een fietser op 50mtr die ik tergend langzaam nader. Gek genoeg geeft dat veel moraal en op eigen tempo trap ik verder en haal hem in. Na dit steile stuk vlakt de weg af en kan ik twee tandjes bijschakelen en het tempo iets verhogen. Deze relatief eenvoudige passage beslaat zo'n 4 kilometer en geeft voldoende tijd om wat te drinken, een dextro en een koekje naar binnen te werken. Als dit voorbij is begint misschien wel het lastigste stuk waarbij stukken van 14/15% zitten. Wanneer ik hier net aan begonnen ben zoeft een mij bekende renner naar beneden. Johan van Dijk, voormalig FTTC'er en bijna buurman in Zuiderburen knijpt hard in de remmen, draait om en rijdt een stukje mee terug omhoog. Hij kan praten, ik breng weinig uit. Na een kilometer "bijgekletst" (vooral eenzijdig) te hebben draait hij weer en vervolgt zijn afdaling. Voor mij volgt nog een restant van de klim die mijn pijn in de benen doet veroorzaken. Diverse keren schiet mij door het hoofd dat ik het leuk moet blijven vinden..... Na totaal tweeënhalf uur klimmen ben ik op de top. Zeker 100 en misschien wel 150 renners komen en gaan op deze hoogte. Hier gun ik mijzelf een colaatje, een gelletje en een dextro en zeker 20 minuten rust alvorens ik dezelfde weg in 1 UUR naar beneden vlieg. 74 kilometer, ongeveer 1200 hoogtemeters verder en volledig kapot moet ik de laatste driehonderd meter naar de camping weer klimmen, Grrrrrrrr...

Loom weer en vroeg op pad

Het is warm aan het Gardameer, ik mag wel zeggen heel warm. Wij klagen niet, zijn niet boos maar hebben wel een lijstje..... want het lijkt er op dat de WiFi ook loom wordt van het warme weer.......en daar kunnen ze vast nog wel iets aan verbeteren want nu kan ik mijn trouwe volgers mondjesmaat informeren over mijn fietsactiviteiten. Inmiddels al weer drie ritten gemaakt. Allen richting het bergmassief van de Monte Baldo. 1e rit - 'S ochtends vroeg opstaan, lees 7 uur, zodat ik rond half acht op mijn stalen ros kan klimmen. De eerste kilometers gaan op en neer en zorgen ervoor dat de benen een beetje kunnen wennen aan de klimbelasting. Via de kustplaatsjes Bardolino en Garda gaat het richting Torri del Benaco waar zo'n 15 kilometer zijn afgelegd. Daar begint de klim naar San Zeno di Montagna en is ongeveer 22 kilometer lang. Gemiddelde stijging ligt zo rond de vijf procent maar onderweg zitten er vervelende stukken tussen van 14/15%. Daar aangekomen een colaatje op het terras van een restaurant met uitzicht op het Gardameer, daar kan ik best aan wennen als het moet hoor ik mijzelf denken. Hierna is het in principe alleen nog maar afdalen. Na 49 kilometer en een start temperatuur van 27 graden kom ik terug op de camping in Lazise en is de temperatuur inmiddels opgelopen naar 36 graden. Lekker even gedoucht en vervolgens naar het zwembad. 2e rit - Wederom vroeg opstaan zodat de temperatuur nog aangenaam is voor een inspanning. Vanuit Lazise richting Garda om vandaar richting Affi te rijden. Vanuit Affi bestijg je de Monte Baldo eigenlijk vanaf de oostkant. Uiteindelijk kom je weer op de weg richting San Zeno di Montagna en kom ik weer op bekend terrein. Via deze kant afdalen en weer uitkomend in Garda gaat het weer richting de camping. Dit keer 37 kilometer. 3e rit - vandaag zowaar nog vroeger op pad. Niet alleen vanwege de temperatuur deze keer maar omdat ik om 11 uur met mijn dochter ga parasailen (aan een parachute achter een speedboot hangen). De rit was deels een kopie van de eerste hierboven echter op de terugweg nog een extra klimmetje toegevoegd. Al met al 56 kilometer en ruim op tijd om het luchtruim boven het Gardameer onveilig te maken.